Op een doordeweekse avond doen Rud en Liesbeth nog even de ronde over de camping Pergama waar een mevrouw zich meldt bij Liesbeth.

Liesbeth verteld: “De mevrouw komt bij de receptie aan en meldt dat haar partner niet goed geworden is. Wij lopen met haar mee en aangekomen bij hun kampeerplek lag mijnheer in de caravan en had pijn aan zijn linker arm en een beklemmend gevoel in de bovenarm/oksel. Zijn linker hand was koud en zijn rechter gewoon warm. Ook had hij een flinke kleur op zijn gezicht en in de hals.”

Rud vult aan: “Twee weken geleden had mijnheer dit ook gehad, maar toen was het snel voorbij. Met deze gegevens hebben we de huisartsenpost gebeld. Na overleg met de dienstdoende arts werd aangegeven dat we met enige spoed naar de huisartsenpost moesten komen. Mocht het onderweg niet goed gaan met mijnheer dan moesten we direct de auto aan de kant zetten en 112 bellen.”

Door het slechte weer en een passerende auto duurde het even wat langer met het wegrijden met de auto. Terwijl ze staan te wachten komt er een bepaalde spanning in mijnheer zijn armen en valt hij helemaal weg en begint te gaspen. Liesbeth stond nog met de auto op de oprit, ze verteld; “Direct hebben we Rud geroepen om te reanimeren, die stond gelukkig nog dichtbij, en meteen 112 gebeld. Wegens het weer hebben we mijnheer getransporteerd naar binnen (de auto stond vlak bij). Daar is Rud gelijk gestart met de reanimatie. Ik kreeg ondertussen van 112 de opdracht om een AED te gaan halen.”

Liesbeth is maar een paar minuten weg geweest, maar bij terugkomst waren er al diverse hulpverleners ter plaatse inclusief een AED. “Gelukkig was de ambulance snel ter plaatse, binnen 11 minuten. En ging mijnheer met een regelmatige hartslag naar het ziekenhuis. Diezelfde avond is mijnheer al gedotterd en is een stent geplaatst. Door het snelle handelen was mijnheer snel bij kennis. Dan is het fijn om een telefoontje van mijnheer zelf te krijgen de volgende dag. Ook was het erg fijn om mijnheer na een paar dagen weer op de camping te mogen ontvangen. Een tweede kans heeft hij gehad, dat beseft hij maar al te goed. Hij had geluk dat hij naast mij in de auto zat en dat we door het snelle handelen gelukkig een geslaagde reanimatie hebben gehad,” sluit Liesbeth van Herk af.